Uit mijn nieuwe boek Bloedhonger een leesfragment en wat toelichting over dit boek. Bloedhonger is deel 1 uit de Boeken van Bloed serie en vertelt het leven van Dominique. Dominique is een mooie, sensuele jonge vrouw met een donker randje in haar persoonlijkheid. Dominique is fataal voor de mensen die zij ontmoet en verleid. Zij laat al van jongs af aan een spoor van moord en martelingen na. In Bloedhonger heeft zij een metgezel gevonden met een even grote zucht naar moord maar zijn zij sterk genoeg voor elkaar? Of betekent 2 moordzuchtige mensen op 1 kussen een onvermijdelijk bloederig einde van hun relatie?
Leesfragmenten
Nieuw Leesfragment Bloedhonger
Leesfragment Bloedhonger
‘Dominique…’
De donkere stem klonk geamuseerd. Het was schemerig in de kamer en hij kon het niet goed zien. Hij zag enkel het silhouet van een man bij de ramen.
‘Alex…’
De vrouw keek niet geschrokken, ze leek het grappig te vinden.
‘Wie ben jij verdomme en wat doe je hier?’
De man gaf geen antwoord, maar hij kwam stap voor stap, langzaam, dichterbij.
‘Geef antwoord! Wie ben je en wat moet je hier?’
Opnieuw geen antwoord. Hij keek de vrouw aan ze glimlachte weer terwijl ze hem aankeek.
‘Wat is dit voor spelletje? Ik weet niet waar jullie mee bezig zijn of wat hier van de bedoeling is maar ik doe hier dus niet aan mee.’
De man bleef op hen toelopen, hem aankijkend.
‘Ok dit is mij te raar, ik ben weg hier, hier heb ik geen trek in.’
Nog in de zin bewoog de vrouw razendsnel en hij voelde plotseling iets warms over zijn borst. Wat was dit? Wat was er zojuist gebeurd?
Oh god, hij rook bloed! Toen hij omlaag keek zag hij zijn borst volledig rood kleuren, het bloed stroomde inmiddels uit zijn keel. Wat had ze gedaan?!
Zijn handen grepen naar zijn keel en hij probeerde uit alle macht het bloeden te stoppen en de wond in zijn keel dicht te knijpen maar het was onmogelijk. Hij voelde dat het een enorme gapende wond was. Hij keek naast zich en zag de vrouw lachend naar hem kijken. Hij zag nog iets anders in haar ogen. Hebberigheid. Ze keek hem aan alsof ze een opgediende maaltijd zag, verlekkerd.
‘Dominique… dit is toch geen sport meer, dit is gewoon te simpel. Je deed niet eens je best.’
‘Alex, zeur niet. Het kan niet altijd ingewikkeld zijn. Heb je tenminste alle ramen goed dichtgedaan? Hij klinkt opeens erg luid en het is al bijna licht, het wordt druk buiten.’
Nieuw leesfragment Zussenleed
Leesfragment Zussenleed
Die keer dat ze haar zus had afgeranseld met een haarborstel bijvoorbeeld. Ze wist nog steeds niet wat dat had uitgelokt. Sandra was altijd al wat brutaler geweest in haar jeugd dus het was ongetwijfeld een opmerking die verkeerd viel. Ze stonden in de keuken en plotseling kon ze haar moeder die blik in haar ogen zien krijgen. Sandra was doorgegaan met praten en dingen snauwen en ze dacht nog bij zichzelf; ‘stop alsjeblieft, je ziet toch dat ze elk moment kan doorslaan, je ziet het in haar ogen, ze gaat zo meteen, dus stop alsjeblieft.‘
Maar Sandra was niet gestopt, ze had er nog een paar zinnen tegen aan gegooid en die waren haar duur komen te staan. Haar moeder had om zich heen gekeken en het eerste gepakt dat binnen haar bereik lag. Het was een grote haarborstel. Ze was begonnen met op Sandra in te slaan. Sandra had haar handen voor haar gezicht geslagen en dook wat ineen. Haar moeder was doorgegaan met slaan tot haar vader haar vastpakte. Toen was het weer voorbij. Ze kon zich niet meer herinneren hoe het verder was afgelopen maar wist wel dat ze had gedaan of ze het niet gezien had, dat was altijd nog het beste wat je kon doen in die situaties. Voor haar zus was dat het begin van het einde geweest. Het was niet heel lang daarna dat ze het huis was ontvlucht.