Autobiografisch?

Dat de Boeken van Bloed serie niet autobiografisch is lijkt mij wel duidelijk. Mocht dat wel zo zijn dan was ik waarschijnlijk al een hele tijd achter slot en grendel gezet. Natuurlijk zijn er wel delen in die zin autobiografisch, dat ze echt waar zijn of echt bestaan. Alle beschreven locaties bijvoorbeeld heb ik beschreven zoals ik ze zelf heb gezien en meegemaakt. Niet de meningen van de hoofdpersonen over die plaatsen trouwens, dat zijn niet mijn meningen. Maar alle locaties, de steden en landen bestaan echt en heb ik met eigen ogen gezien. Ik zal niet snel een plek beschrijven die ik niet ken omdat ik dan fouten zou kunnen maken en ook in een fictief verhaal vind ik dat een no-go.

De Zussen trilogie is echter een ander verhaal. Is deze serie autobiografisch? Ja en nee. Deel 1 is voor zeker 95% waargebeurd en zeker autobiografisch. Als richtlijn kun je aanhouden dat alle flash backs en gebeurtenissen uit de jeugd van de hoofdpersoon waarheid zijn. Het volwassen leven van de hoofdpersoon heb ik iets meer getwist en veranderd. Voor deel 2 ligt dit al iets anders. Ik heb deel 2 vanuit een ander hoofdpersoon geschreven, niet langer vanuit mijzelf. Daarmee kan het al niet volledig autobiografisch zijn. Naar heel veel momenten en ervaringen heb ik moeten gissen en dat heb ik soms zo waarheidsgetrouw mogelijk gedaan en op andere momenten heb ik hier niet eens meer een poging naar gedaan en heb ik mij ruime literaire vrijheden veroorloofd. Het doel was dan ook niet een ‘Lief Dagboek’ te schrijven maar een boek en dat vergt nu eenmaal een aanpassing hier en daar of een vrije interpretatie van de waarheid.

Deel 3 van de Zussen trilogie bevat minder autobiografische elementen. Natuurlijk is de basis dat wel nog steeds maar ook hier is het verhaal weer geschreven vanuit een ander persoon dan mijzelf wat weer dat spanningspunt oplevert tussen de waarheid zo dicht mogelijk benaderen of een mooi verhaal schrijven. Ik heb in deel 3 getracht een verklaring te vinden voor alle gebeurtenissen in de jeugd van beide dochters. Aan de hand van slechts een handjevol ervaringen die mij bekend zijn en dan ook nog eens verschillende versies daarvan verteld door verschillende mensen valt dat niet mee. Ik heb er dus flink wat bij moeten bedenken, met in het achterhoofd de kennis die ik heb van de persoon en alle betrokkenen. Veel is dus geschreven met een flinke verhaal-pen en niet met een autobiografie-pen. Laten we het er maar op houden dat deel 3 zo’n 30% waarheidsgetrouw is.

Ik hoop evengoed dat het een mooie, leesbare trilogie geworden is. De Zussen serie is met deel 3 tot een einde gekomen. Het is gedaan, het verhaal is geschreven en de ervaringen zijn niet langer vergeten stof in de wind. Maar het is ook voorbij en er komen geen Zussen verhalen meer bij.