Al heel lang is er op deze site geen update verschenen, net zo min als op mijn FB pagina of Instagram. Dat komt niet omdat er niets gebeurt of omdat ik niet aan het schrijven zou zijn, dat laatste met name ben ik namelijk wel. De reden voor het vermijden van updates ligt in de huidige wereld, de gewijzigde omstandigheden of, zoals dat zo mooi omschreven wordt, het nieuwe normaal.
Dit jaar werd ik 51 jaar oud en dit is het 3de jaar op rij dat ik mijn verjaardag ingetogen vier. Nu is dat niets nieuws omdat ik mijn verjaardag altijd al zo vier. In mijn kindertijd omdat er nooit iemand was voor een verjaardagsfeestje midden in de zomervakantie, later als volwassene omdat ik dit zo gewend was dat het altijd zo gebleven is. Ik ben geen persoon voor een uitgebreide sociale kring, woon afgelegen en ben erg op mijzelf. Gelukkig heb ik een partner die een vergelijkbare mentaliteit heeft dus we hebben ons teruggetrokken uit het drukke leven en brengen onze tijd voornamelijk samen door. De laatste 3 verjaardagen echter was deze niet stil en ingetogen vanuit mijn eigen keuze maar doordat de wereld dit eiste. Het doet er dan niet toe of ik het bij keuze anders had gedaan, wat er toe doet is dat er geen keuze meer was en is. De wereld, eigenlijk een paar personen /instellingen bepalen voor mij hoe deze wereld er uitziet en wat we nog als mensen met elkaar mogen delen, maar vooral niet mogen delen.
Ik heb de wereld langzaam aan zien veranderen van een plek waar we ons conformeren aan een aantal regels die we met elkaar hebben afgesproken om gezond en netjes met elkaar om te gaan en te kunnen onttrekken aan mens en omgeving wanneer we dat willen maar zonder dat je je volledig afsluit van het leven en essentiële zaken zoals voeding, wonen, elektriciteit, water of medische zorg. Na 2,5 jaar dwang en maatregelen, leugens en geweld is dit afgenomen. Niet langzaam, want juist het versnellende tijdspad heeft mij doen schrikken. Zo snel als mensen stigmatiseren, polariseren en overgaan tot uitsluiting, uitbuiting, agressie, geweld en onderdrukking heeft mij negatief verbaasd. Ik heb nooit kunnen vermoeden dat mensen zich zo snel tot dit gedrag zouden laten overhalen en al helemaal niet met welk een enthousiasme mensen klaar bleken te staan om hun medemens te overheersen of zelfs geweld aan te doen.
Dit is geen wereld waarin gesproken mag worden over het nieuwe normaal, er is niets normaals bij, in geen enkele dimensie. In de wereld is geen plaats voor mensen zoals ik en is bovendien een plaats waar ik zelf ook geen deel van wil uitmaken. Onttrekken aan de wereld kan helaas nog maar op 1 manier, er volledig uitstappen, omdat er niet aan mee wil doen geen mogelijkheid is voor de mensen die nu aan de macht zijn, het wordt je simpelweg niet toegestaan. Ik kan alleen maar hopen dat anderen kunnen en willen inzien dat wat er nu gebeurt het meest afschuwelijke is dat een maatschappij kan overkomen.
Geef een antwoord